Een nat voorjaar, donkere dagen, en niet veel zin om te werken en te wroeten in je tuin… dat is het ideale scenario voor slakken. Niet dat het schadelijke dieren zijn, niet dat ze je gezondheid bedreigen, maar ze hebben het wel op je tuin, planten en bloemen gemunt omdat ze een niet te verzadigen honger hebben. Vooral ’s avonds en bij nat weer scheppen ze er een genoegen in om je gebladerte kaal te vreten. Het lijkt wel een plaag van Egypte.
Slakken hebben beslist hun plaats in het ecosysteem. Maar als ze met te veel exemplaren bezit hebben genomen van je groentetuin, is het niet meer zo leuk, dat ecosysteem. Maar daar kun je ook op een natuurlijke wijze iets aan doen.
Ze kunnen een kleine groetentuin om zeep helpen, beletten dat je iets of wat treffelijk kan oogsten.
Wat doe je eraan? Een buur heeft ooit de slakken die hij op een avond uit zijn moestuin had “geplukt” geteld. Het waren er meer dan duizend, kleine grijze slakjes. Het probleem was, dat er ’s anderendaags weer zoveel slakken vrolijk het avondmaal genoten in zijn moestuin.
Ze kunnen vervelend zijn vooral door hun vraatzucht en hun aantal, maar het zijn wel dieren die volledig passen in het ecosysteem en dus nuttig zijn. Ze dienen allereerst tot voedsel voor vogels, maar ze eten zelf ook schimmels, kleine insecten en kleine kadavers. Dankzij de slakken blijven egels in leven, want: “de ene zijn dood, is de andere zijn brood”. Bovendien zijn ze net als de regenwormen ideaal voor het composteren van tuin en groente afval. Ze eten de bladeren en na de vertering zullen hun uitwerpselen bijdragen tot composteren van andere groenafval en dus een goedkope bijdrage leveren om de grond van je tuin op een biologische wijze vruchtbaarder te maken.
Hoe komt dat toch en wat kun je eraan doen?
Het grootste deel van de slakkenpopulatie is tweeslachtig. Dat betekent dat ze geen “partner” nodig hebben om zich voort te planten. En slak kan wel tot 500 à 700 eitjes leggen per jaar. Zie je één slak, dan kunnen er tegen het volgende jaar 700 meer zijn. De zanglijsters weten dat ook en dat is ideaal voor je tuin: muziek en de natuurlijke vijand.
Maar het is niet leuk als ze eerst je planten en groenten verorberen. Daar wil en moet je iets tegen doen. Je kunt bijvoorbeeld gebruik maken van bestrijdingsmiddelen ook wel slakkenkorrels genoemd. Ze zijn samengesteld op basis van ijzersulfaat. Hun vraatzucht en eetlust wordt geblokkeerd en gaan uiteindelijk kapot door verhongering. Je kunt ook biologische korrels gebruiken, maar de werking is gelijkaardig.
Uiteindelijk heb je ook nog andere middelen ter beschikking door de kruipweg naar de plant te barricaderen of ontoegankelijk te maken. Dat kun je doen door bijvoorbeeld koffiedrab, de drab of “gruis” dat overblijft nadat je koffie gemalen en gezet hebt, rond de stam of wortels van de plant te strooien.
De slakken zullen wegblijven. Niet omdat ze geen koffie lusten of allergisch zijn aan de geur, maar omdat het hun buik waarmee ze voortkruipen irriteert en beschadigt. Vergelijk het met een plank waarop een soort rasp is gemonteerd. Zou je dat leuk vinden om er met blote voeten over te stappen? De slak dus ook niet.
Een tip: spaar je koffiedrab op en strooi dat bij valavond tegen de planten waarvan je vermoedt of gezien hebt, dat de slakken er een voorkeur voor hebben.
Maar ook gebroken eierschalen die je fijn verbrokkeld hebt, dennennaalden, grof zand, helpen ook tegen slakken om dezelfde reden.
Dus: Haal met de slak, de zingende lijsters binnen in je tuin, maar… te veel is te veel en daar kun je op een eenvoudige natuurlijke wijze iets aan doen.